Strona
internetowa na sprzedaż.
Zainteresowanych
kupnem prosimy o telefon
nr.
501 290 661
Autor: psycholog Katarzyna Siejkowska
Dogoterapia jest metodą wspomagania rehabilitacji i terapii osób niepełnosprawnych fizycznie, intelektualnie, emocjonalnie i społecznie, przy pomocy specjalnie wybranych i wyszkolonych psów.
W znaczący sposób poprawia efekty podstawowej terapii. Najczęściej wykorzystuje się ją u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, z zespołem Downa, z autyzmem oraz ADHD. Stosuje się ją także
u osób z upośledzeniem umysłowym, zaburzeniami rozwoju i problemami emocjonalnymi.
Dogoterapia świetnie się sprawdza w pracy z osobami samotnymi i starszymi.
Najbardziej komfortową sytuacją jest uczestniczenie w zajęciach dogoterapeuty oraz - w zależności od schorzenia dziecka - fizjoterapeuty,psychologa lub pedagoga.
Przeprowadzając zajęcia dogoterapeutyczne w przedszkolach, szkołach specjalnych oraz indywidualne sesje.
Zalety dogoterapii
Zajęcia z udziałem psów sprawiają dzieciom mnóstwo radości. Pies akceptuje dziecko bezwarunkowo, niczego od niego nie wymaga, nie ocenia jego zachowania, wyglądu. A dziecko może przytulić się do
psa, głaskać go, karmić, wydawać mu komendy i przede wszystkim bawić się z nim. W czasie zajęć spontaniczność i radość psa pozwalają dziecku odczuwać satysfakcję z wykonywanych przez nie zadań, a nade wszystko mobilizują go do podejmowania nowych wyzwań. Pobudzanie wewnętrznej
motywacji do działania jest podstawową zaletą dogoterapii. Dzieci odczuwające ból, niechętnie nastawione do pracy i zamknięte w sobie, w obecności psa zaczynają współpracować, dłużej i chętniej ćwiczą. Chłopiec z mózgowym porażeniem dziecięcym, pomimo niewyraźnej mowy, zaczyna na kolejnych zajęciach z udziałem psa wyraźnie wypowiadać jego imię. Dzięki bezwarunkowej akceptacji i przyjaźni ze strony czworonoga, dziecko czuje się docenione, bezpieczne oraz ma poczucie sukcesu. Zmienia się też jego podejście do ludzi, staje się bardziej otwarte i lepiej reaguje na kontakt z nowymi osobami w obecności psa.
Dodatkowo podczas zajęć dogoterapii dziecko jest nieustannie stymulowane przez odpowiednie bodźce wzrokowe, słuchowe, czuciowe, co powoduje wspieranie naturalnego procesu rozwoju.
Wspomaganie rehabilitacji podopiecznego poprzez dogoterapię powoduje również usprawnianie motoryki, pozytywne wzmocnienie funkcji poznawczych, wspieranie sprawności intelektualnej.
U dzieci, które lubią psy, kontakt z nimi wiąże się z olbrzymią rzyjemnością. U podopiecznych, którzy odczuwają lęk przed zwierzętami, jest to świetna forma przełamywania barier i oswajania z nowymi sytuacjami.
Podczas zajęć pobudza się jednocześnie cztery podstawowe sfery rozwojowe dziecka:
społeczną, intelektualną, emocjonalną i motoryczną.
W zależności od schorzenia, należy intensywniej oddziaływać na jedną konkretną sferę, nie zapominając oczywiście o trzech pozostałych.
U dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym terapeuta skupi się na sferze motorycznej, u dziecka autystycznego pedagog specjalny będzie starał się oddziaływać szczególnie intensywnie na sferę emocjonalną i społeczną.
Psy pracujące w dogoterapii
Pies jest podstawowym "narzędziem dogoterapii", toteż powinien być w odpowiedni sposób wybrany i wyszkolony. Bardzo istotną kwestią jest również jego stan zdrowia, który podlega nieustannej kontroli.
Pies do dogoterapii nie musi być psem rasowym – rodowodowym, jednak warunkiem niezbędnym w trakcie doboru szczeniaka jest możliwość przeanalizowania jego drzewa genealogicznego oraz sprawdzenie, w jakich warunkach rozwijał się do tej pory. Każdy bodziec, którego doświadczył pies
od momentu przyjścia na świat, zostaje zakodowany w jego podświadomości i może rzutować na jego późniejsze życie.
Brak wiedzy na ten temat uniemożliwia zapewnienie bezpieczeństwa podczas zajęć. Psy o nieznanym pochodzeniu są również wykluczane z racji możliwości posiadania domieszki krwi ras agresywnych. Jednak jest to kwestia indywidualnie rozpatrywana w przypadku każdego psa. Jest on testowany przez osobę zajmującą się psychologią zwierząt i szkoleniem psów.
Najważniejsze cechy psa terapeutycznego
W zajęciach mogą uczestniczyć jedynie psy mające zrównoważony charakter, wykazujące pozytywne nastawienie i ufność w stosunku do obcych, cierpliwe i przejawiające tolerancję na dotykanie i niewielki ból oraz posiadające chęć do współpracy z ludźmi.
W zależności od planów terapeutycznych pies powinien prezentować konkretne, dostosowane do potrzeb podopiecznego umiejętności. Ich wachlarz jest bardzo szeroki, bowiem raz może to być umiejętność leżenia w spokoju przez dłuższy czas, innym razem wręcz przeciwnie, pożądana będzie żywiołowa zabawa z elementami aportu.
Warto jednak zaznaczyć, iż pies posiada swój określony charakter, który w dużej mierze determinuje rodzaj komend, które będą mu wydawane, aby nie wpływać na czworonoga awersyjnie. Jeśli zwierzę posiada spokojne, leniwe usposobienie, to nie należy wymagać od niego, aby przez godzinę biegało z dzieckiem po sali, i odwrotnie, pracując z psem żywiołowym, mija się z celem wymaganie, by nagle zastygł na pół godziny w bezruchu. Stąd ważne jest skupienie w organizacji jak najbardziej różnorodnych pod kątem psychicznym zwierząt, a następnie dobór odpowiedniego psa do potrzeb
dziecka.
Podstawowe cechy psa, niezbędne do pracy w dogoterapii, takie jak ufność w stosunku do człowieka oraz odpowiedni próg bólu, wymagane są jednak od każdego czworonoga.
Rasy psów w dogoterapii
Szczególnie predysponowane do pracy dogoterapeutycznej są takie rasy jak: labrador retriver, golden
retriver, cavalier king charles spaniel, berneński pies pasterski. Pod żadnym pozorem nie powinny pracować z osobami niepełnosprawnymi psy z listy ras niebezpiecznych, a także psy innych ras, których przeznaczeniem jest stróżowanie lub obrona.
Zastosowanie dogoterapii
Dogoterapia daje świetne efekty nie tylko w leczeniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Zajęcia z udziałem psa są prowadzone również w celu rozwijania zdolności dzieci do uczenia się. Z psem łatwiej dziecku nauczyć się czytać i liczyć. Dogoterapia stosowana jest również w terapii osób
samotnych, starszych. Działanie tego rodzaju terapii kontaktowej polega głównie na nawiązaniu psychicznej więzi ze zwierzęciem, co przyspiesza proces leczenia. Obecność zwierzęcego pupila uspokaja, obniża ciśnienie krwi, sprawia, że zmniejsza się poczucie osamotnienia, a wzrasta poczucie
bycia potrzebnym. Pies motywuje do podjęcia wysiłku fizycznego, do codziennych spacerów, co w przypadku ludzi starszych jest bardzo istotne, gdyż wpływa na poprawę stanu zdrowia.
Największe korzyści terapeutyczne, jakie daje udział psów, biorą się ze szczególnego rodzaju łączących nas z nimi więzi. Psy sprawiają, że ludzie czują się kochani, bezpieczni i wartościowi.
Bibliografia:
Beata Kulisiewicz "Witaj, piesku! Dogoterapia we wspomaganiu rozwoju dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych", Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2007.
Joanna Nawrocka "Dogoterapia jako metoda wspomagania rehabilitacji osób z mózgowym porażeniem dziecięcym",
niepublikowana praca licencjacka na kierunku Fizjoterapia Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego
w Poznaniu.
Artykuł powstał w ramach programu "3xE - E-WOLONTARIAT, E-TEKSTY, E-POMOC"
Program dofinansowany przez MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ w ramach
Funduszu Inicjatyw Obywatelskich
Kynoterapia
